Kako definisati investicije

Deo društvene proizvodnje služi za investicije u proizvodne fondove odnosno u fiksini kapital, ali i investicije u obrtne fondove to jest prirast zaliha. Investicije utiču na povećanje proizvodnih kapaciteta i kapitala na makro nivou.

Kako definisati investicije

Investicije se mogu podeliti na:
a) privredne (to su one koje služe za investiranje u poljoprivredu, industriju, saobraćaj)
b) neprivredne ( služe za investiranje u kulturu, zdravstvo…)

Ova podela bila je karakteristična za našu zemlju, ali i za druge bivše socijalističke republike. U stvari je nemoguće odvojiti privredne od neprivrednih investicija, a samim tim postoji i sledeća klasifikacija investicija na :
1) investicije u osnovne fondove ( to su ulaganja u zgrade, mašine drugim rečima to su fiksne investicije)
2) investicije u obrtne fondove (ulaganja u prirast zaliha, sirovina, nedovršene proizvodnje, gotovih proizvoda)

Investicije mogu da budu i neto i bruto investicije. Neto investicije imaju izvor u akumulaciji (odnosno štednji). Ta štednja se označava kao neto štednja. Neto štednja jednaka je akumulaciji iz nacionalnog dohotka. Stopa neto investicija jednaka je količniku neto investicija i nacionalnog dohotka pomonoženo sa 100. Ona pokazuje učešće neto investicija u nacionalni dohodak. Stopa bruto investicija pokazuje učešće bruto investicija u društvenu proizvodnju.Bruto investicije obuhvataju i amortizaciju.

Po tehničkoj strukturi investicije se dele na tri velike grupe: gradjevinski radovi, oprema (koja može biti uvozna i domaća) i ostalo (tu spadaju investicije u istraživanje i razvoj, otkup licenci i tome slično)

Po nameni se još mogu podeliti i na investicije u potpuno nove objekte i postrojenja, kao i investicije koje se ulažu u modernizaciju, nadogradnju, rekonstrukciju već postojećih objekata.

Zaključak je, dakle, da su investicije najprostije rečeno bilo kakva ulaganja radi sticanja ekonomske koristi odnosno profita.